Przez to Imię, Bóg zbawia.

Maryja pierwsza usłyszała to imię  kiedy wypowiedział je Archanioł Gabriel w Nazarecie. Jak w przypadku św. Jana Chrzciciela, było to imię wyznaczone przez Boga. Nie miało nic wspólnego z tradycjami żydowskimi, które nakazywały nadawać imiona po przodkach. Tak pięknie to wybrzmiało to w hymnie Magnificat: … wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, Święte jest Jego imię. Przypomina się wydarzenie ze Starego Testamentu – Mojżesz pod krzakiem gorejącym. On pierwszy usłyszał Imię Boga – Jestem! A Maryja usłyszała – Jezus – Bóg Zbawia! To początek nowego przymierza z Bogiem, przez Jego Syna Jedynego. Głęboko tę relację ujął św. Paweł w liście do Kolosan: … wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Kol 3, 17 .

Prawda tego Imienia tego nie dotarła do świadomości Żydów. To, że Bóg zbawia człowieka nie było ważne. Oni czekali na Mesjasza, który wyzwoli ich spod okupacji rzymskiej, uwolni od podatków płaconych ciemiężcy i da pełną swobodę decyzyjności Sanhedrynowi. Oni chcieli wolności a nie zbawienia. To przypomina pragnienia wielu nam współczesnych wolnomyślicieli – „Róbta co chceta”, a nie szukanie woli Bożej.

Cześć dla imienia Jezus zaczęła się kształtować około XI wieku. Oficjalnie prekursorem był św. Anzelm z Cantenbury. Żył w latach 1033 do 1109. Ułożył nabożeństwo do imienia Jezus i łączył je z rozważaniami z Jego życia. W szacunku do tego Imienia mamy też mocny polski akcent. To osoba kartuza – zakonnika – z Trewiru – Dominika, pochodzącego spod Gdańska, żyjącego w XV w.

On do imienia Jezusowego dokładał dopowiedzenia, jak to czasem dziś robimy odmawiając Różaniec.

Ks. Henryk

Królowa serc.

Matka Króla, jest Królową. Od chwili kiedy z wysokości krzyża Maryja stała się naszą Matką, jest Królową naszych serc. Stała się Nią z woli Zbawiciela, swojego Syna.

Od wieków Naród Polski nazywa Ją  Bogurodzicą, podkreślając Jej królewską godność.

Ciągle towarzyszy wspólnocie Kościoła, od chwili Wieczernika. Jest  z Apostołami. Otrzymała te same dary. Aby tak jak Oni głosić chwałę swojego Syna. A głosi ją na swój sposób: jest obecna ze swoimi dziećmi przez kolejne wieki. My nazywamy ją Królową Polski. Ten sam tytuł nadają Jej Portugalczycy. Takim samym szacunkiem otaczają Maryję mieszkańcy Bałkanów. Ale nie tylko, Królową nazywa Ją cały świat.

Apostołowie  dzisiejszych czasów głoszą orędzie Zbawiciela, Ona po prostu jest z nami. W Lourdes nazwała siebie Niepokalanym Poczęciem, aby pomóc Kościołowi zrozumieć Siebie. Pomogła Ojcom Soborowym uchwalić tajemnicę Jej poczęcia, którą wyraźnie objawiła św. Bernadecie.

W Fatimie dzieci dowiedziały się, że jest Królową Różańca, która to modlitwa ma uratować świat od nieszczęść. Wreszcie w Medjugorie nazwała siebie Królową Świata. W te wszystkie miejsca dziś pielgrzymują  wierni, aby spotkać się z Królową, Jej oddać swe serca, które Ona przedstawi Swojemu Synowi Zbawicielowi świata.

Na tej mapie szczególnym miejscem jest Jasna Góra. Gdzie pielgrzymują Polacy i nie tylko, aby polecić się Jej  królewskiej opiece Dobrej Matki. U stóp maryjnego tronu modlimy się wypraszając łaski dla siebie, potrzebujących, dla Ojczyzny naszej kochanej i dla całego Kościoła Świętego.

Na głowie Królowej, jak zapisał  św. Jan, wieniec z dwunastu gwiazd. To symbol pokoleń całego Izraela, a dziś także Wspólnoty Europejskiej, dla której, oby też była Królową.

Ks. Henryk

Królowa serc.

Matka Króla, jest Królową. Od chwili kiedy z wysokości krzyża Maryja stała się naszą Matką, jest Królową naszych serc. Stała się Nią z woli Zbawiciela, swojego Syna.

Od wieków Naród Polski nazywa Ją  Bogurodzicą, podkreślając Jej królewską godność, towarzyszy wspólnocie Kościoła od chwili Wieczernika. Jest  z Apostołami. Otrzymała te same dary. Aby tak jak Oni głosić chwałę swojego Syna.

A głosi ją na swój sposób: jest obecna ze swoimi dziećmi przez kolejne wieki.

My nazywamy ją Królową Polski. Ten sam tytuł nadają Jej Portugalczycy. Takim samym szacunkiem otaczają Maryję mieszkańcy Bałkanów. Ale nie tylko – Królową nazywa Ją cały świat.

Apostołowie  dzisiejszych czasów głoszą orędzie Zbawiciela, Ona po prostu jest z nami. W Lourdes nazwała siebie Niepokalanym Poczęciem, aby pomóc Kościołowi zrozumieć Siebie. Pomogła Ojcom Soborowym uchwalić tajemnicę Jej poczęcia, którą wyraźnie objawiła św. Bernadecie.

W Fatimie dzieci dowiedziały się, że jest Królową Różańca, która to modlitwa ma uratować świat od nieszczęść.

Wreszcie w Medjugorie nazwała siebie Królową Świata. W te wszystkie miejsca dziś pielgrzymują  wierni, aby spotkać się z Królową, Jej oddać swe serca, które Ona przedstawi Swojemu Synowi Zbawicielowi świata.

Na tej mapie szczególnym miejscem jest Jasna Góra. Gdzie pielgrzymują Polacy i nie tylko, aby polecić się Jej  królewskiej opiece Dobrej Matki. U stóp maryjnego tronu modlimy się wypraszając łaski dla siebie, potrzebujących, dla Ojczyzny naszej kochanej i dla całego Kościoła Świętego.

Na głowie Królowej jak zapisał św. Jan  wieniec z gwiazd dwunastu. To symbol pokoleń całego Izraela, a dziś także Wspólnoty Europejskiej, dla której, oby też była Królową.

Ks. Henryk

Dwie najbardziej znane nam modlitwy: Ojcze nasz …, Zdrowaś Maryjo … Pierwszej nauczył nas sam Nauczyciel z Nazaretu. Druga jest kompilacją słów: Maryi, św. Elżbiety, i archanioła Gabriela. Modlitwa Ojcze nasz, jest bezpośrednio skierowana do Boga. Jest wyrazem ludzkiej pokory wobec Stwórcy. Zdrowaś Maryjo, to słowa o pokorze Bogurodzicy, która uczy nas tej wielkiej cnoty.

Posłaniec Boży – Gabriel, wita młodą Nazaretankę podkreślając, że już jest pełna łaski, dlatego trafił do Niej wybranej przez Boga od chwili niepokalanego poczęcia. Ponieważ Bóg jest z Nią staje się wybraną między niewiastami. Od tej chwili zostaje pod stałą opieką Ducha Świętego – będzie stale z Nią, będzie się opiekował, będzie czuwał nad Owocem Jej miłości do Boga. Chwila poczęcia stała się momentem, kiedy Maryja weszła w tajemnicę miłości całej Trójcy Przenajświętszej. Nosiła Syna Bożego, którego Bóg Ojciec bardzo umiłował a Duch Święty napełniaj Ja swoimi darami.

Modlitwa maryjna cała skupia się na Jezusie. Syn Boży, którego porodzi jest mocą Bożą w Niej. Ta prawda wywołuje radość w sercu św. Elżbiety. Wchodząca do ich domu Krewna wnosi Boga. Ona jest pełna Jego łaski.

Dla Elżbiety i Maryi rozpoczyna się nowy czas. Obie stały się matkami, aby to nowe życie spod ich serc, nie tyko się spotkało, ale by obaj nowonarodzeni przemienili ten świat.

Rozpoczęli nowe czas przymierza z Bogiem. Maryja przez swoje tak oddaje cześć Bogu w imieniu nas wszystkich, którzy nie zawsze potrafimy się zdobyć na takie decyzje. Dzięki mocy Ducha Świętego, jest Matką Syna Bożego i nas wszystkich.

Jej życie staje się uwielbieniem Stwórcy za wszystkich i za wszystko.

Dlatego przez wstawiennictwo Maryi Niepokalanej każdemu z nas tak łatwo rozmawiać z Bogiem.

Ks. Henryk

Królowa serc.

Matka Króla, jest Królową.

Od chwili kiedy z wysokości krzyża Maryja stała się naszą Matką, jest Królową naszych serc. Stała się Nią z woli Zbawiciela, swojego Syna.

Od wieków Naród Polski nazywa Ją Bogurodzicą, podkreślając Jej królewską godność.

Ciągle towarzyszy wspólnocie Kościoła, od chwili Wieczernika. Jest  z Apostołami. Otrzymała te same dary. Aby tak jak Oni głosić chwałę swojego Syna. A głosi ją na swój sposób: jest obecna ze swoimi dziećmi przez kolejne wieki. My nazywamy ją Królową Polski. Ten sam tytuł nadają Jej Portugalczycy. Takim samym szacunkiem otaczają Maryję mieszkańcy Bałkanów. Ale nie tylko, Królową nazywa Ją cały świat.  Apostołowie  dzisiejszych czasów głoszą orędzie Zbawiciela, Ona po prostu jest z nami. W Lourdes nazwała siebie Niepokalanym Poczęciem, aby pomóc Kościołowi zrozumieć Siebie. Pomogła Ojcom Soborowym uchwalić tajemnicę Jej poczęcia, którą wyraźnie objawiła św. Bernadecie. W Fatimie dzieci dowiedziały się, że jest Królową Różańca, która to modlitwa ma uratować świat od nieszczęść. Wreszcie w Medjugorie nazwała siebie Królową Świata. W te wszystkie miejsca dziś pielgrzymują  wierni, aby spotkać się z Królową, Jej oddać swe serca, które Ona przedstawi Swojemu Synowi Zbawicielowi świata.

Na tej mapie szczególnym miejscem jest Jasna Góra. Gdzie pielgrzymują Polacy i nie tylko, aby polecić się Jej  królewskiej opiece Dobrej Matki. U stóp maryjnego tronu modlimy się wypraszając łaski dla siebie, potrzebujących, dla Ojczyzny naszej kochanej i dla całego Kościoła Świętego.

Na głowie Królowej jak zapisał św. Jan  wieniec z dwunastu gwiazd. To  symbol pokoleń całego Izraela, a dziś także Wspólnoty Europejskiej, dla której, oby też była Królową.

Ks. Henryk

Jedyna taka.

Historia Jej życia jest przepełniona Łaską Bożą. Bóg Ją wybrał od samego poczęcia, a Ona zawsze była otwarta na Jego wolę, na Jego słowa.

Tajemnica niepokalanego poczęcia, była łaską uprzedzającą ofiarowaną Jej przez Boga. To Maryja niedotknięta grzechem pierworodnym miała stać się Matką Syna Bożego.

Dlatego święta Elżbieta nazywa Ją: błogosławioną między niewiastami. Zaskoczona wizytą, wita Jej  tytułując: „Matką Pana Mojego”.

Gdy Bóg wysyła Anioła Gabriela do skromnego domu w Nazarecie Maryja jest gotowa przyjąć Jego wolę, mimo niepokojów i obaw z tym związanych.

Uniżona Służebnica Boga przyjmuje Jego słowa świadoma, że jej zgoda będzie szczególnym uwielbieniem Boga. Bo oto Bóg Zbawca otacza Ją swoją łaską.

Pełna napięcia i niepokoju oczekuje rozwiązania tajemnicy, którą Stwórca Jej powierzył.

Betlejemskie narodziny stały się dla Niej i Józefa, czasem realizacji wielkich tajemnic, nie tylko ich życia, ale całej ludzkości, która tak jak Oni przyjmuje je z wielką radością.

Tę Nowonarodzoną Radość ofiarują Panu Bogu nie tylko, z obowiązku ale i z radością swoich serc. Otaczają miłością, aby to szczególne Życie rozwijało się dla Boga i ludzi.

Ta troska jest ciągłym poszukiwaniem Jego słów, Jego obecności, nie tylko w świątyni jerozolimskiej, ale na drogach Jego nauczania i czynienia cudów. Ciągle idzie za Nim. Jest nie tylko Matką, ale i Słuchaczką Jego słowa. A tym samym Jemu najbliższą osobą.

Towarzyszy Mu w najtrudniejszych  momentach Jego życia. Przeżywa z Nim chwile męki i cierpienia.  Staje się Współodkupicielką, dla nas wzorem i przykładem życia z Bogiem.

W osobie św. Jana Apostoła Zbawiciel powierza każdego z nas Maryi – stajemy się Jej dziećmi a Ona naszą Matką.

I od tej chwili ciągle nas prowadzi na spotkanie ze swoim Synem. Stajemy się Jej potomstwem na wieki. Potwierdzeniem tej relacji, była obecność Maryi w wieczerniku w momencie zesłania Ducha Św. Ona jest z Kościołem, jest z nami. Dla naszego umocnienia z ciałem i duszą wzięta do nieba.

Ks. Henryk

… i zaczęli …

Pobożni Żydzi byli bardzo przywiązani do Jerozolimy i kultu Jedynego w tym miejscu. Święta Paschy, były tymi najważniejszymi w całym roku i w ich życiu. Ale do tego miejsca wracali przy każdej okazji. Radosną wizytą były  święta Szawuot – czas pierwszych zbiorów. Z dumą i radością przynosili pierwsze plony swojej pracy przed ołtarz Pański, dzieląc się tymi owocami z kapłanami świątyni. Święta te przypadały 50 dni po uroczystości Paschy. Stąd przez wiele wieków używano w Kościele  pojęcia Pięćdziesiątnicy. Na ten czas przyozdabiano domy zielonymi gałązkami, a wnętrza dekorowano papierowymi wycinankami. Spożywali wtedy, głównie potrawy mleczne.  Radością był chleb wypiekany z nowego ziarna, błogosławiony przez kapłanów w świątyni. Te radosne święta stały się świadkiem Zesłania Ducha Świętego na Apostołów zgromadzonych w wieczerniku. Jeszcze zalęknieni, niepewni jutra oczekiwali obiecanego przez Nauczyciela – Pocieszyciela. Wicher Jego łaski, ognie Jego mądrości, dar języków, którym zostali obdarzeni stał się ich mocą, siłą, odwagą, mądrością, energią apostolską, dzięki której zaczęli głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Zbawicielu. Wobec tej przemiany nie byli obojętni pobożni  Żydzi przebywający w Jerozolimie. Przybyli  tłumnie pod wieczernik. Tam działy się rzeczy zdumiewające. Zobaczyli Apostołów i nad ich głowami płonące ogniki. Usłyszeli każdy swój język, rozumiejąc każde słowo. I co było najbardziej szokujące, usłyszeli od miejscowych, że to zwykli, prości Rybacy z Galilei. Fascynująca była nauka, którą głosili, prostymi słowami docierającymi w głąb serc i umysłów. Chłonęli te Boże słowa. I co najważniejsze chcieli je przekazać innym, by i dla nich stały się radością.

Ks. Henryk